h

Driekwart jaar later

 

De angel is uit de oppositie

door Hans van de Ven e-mail: h.vdven@ed.nl

ANALYSE GEMEENTERAAD

HELMOND - De Helmondse gemeenteraad is driekwart jaar onderweg in een nieuwe samenstelling. Vers bloed en andere verhoudingen hebben nog niet geleid tot spannende politiek. Debatten op het scherp van de snede zijn niet gevoerd. Iedereen lijkt zoekende. En niemand heeft zich ontpopt tot dé oppositieleider. Nu de SP in de coalitie zit, is de angel uit de oppositie verdwenen.

Men name Erik de Vries, nu wethouder, had de afgelopen jaren een belangrijke rol in de raad. Hoewel de SP vanwege de stemverhoudingen vaak het onderspit moest delven, wist De Vries wel menigmaal de vinger op de zere plek te leggen.

Wie leidt dan nu die oppositie? Met een coalitie van vijf partijen (SP, VVD, CDA, GroenLinks, Helmond Aktief) is al de halve raad afgedekt. Tot nu toe lijken vooral Mohammed Chahim (PvdA) en Noureddine Zarroy (D66) de opengevallen vacature te willen inlossen. De PvdA past enige bescheidenheid na een halvering van het aantal zetels. Fractieleider Chahim lijkt zich daar van bewust en stelt zich vooralsnog vriendelijk op. D66, dat een zetel won, zit er wat feller bovenop. Maar veel praten betekent nog niet veel zeggen. Zarroy mist nog wel eens het politieke gevoel om op het juiste moment iets te brengen. Bij die partij wordt het interessant om te zien hoe Gaby van den Waardenburg zich gaat profileren.

De grootste oppositiepartij is SDOH-HB, die sinds kort als Lokaal Sterk door het leven gaat. Voorman Harrie van Dijk laat af en toe zijn tanden zien, bijvoorbeeld bij de begrotingsbehandeling. Echt bijten doet hij niet. Van Dijk is te lief. Nieuwkomer Senioren 2013 heeft tot nu toe twee speerpunten: ouderen en het centrum. En Michael Rieter van Helder Helmond had zijn handen vol aan de scheuring binnen zijn partij, waardoor hij er plots alleen voor stond. Dat liet diepe sporen bij hem achter. Sinds kort is weer iets van het oude vuur te merken bij dit ervaren raadslid.

Valt er dan niets te bediscussiëren? Zeker wel. Wat te denken van de Cacaofabriek. Wethouder Frans Stienen greep in juni in en kondigde een onderzoek aan. Het resultaat ervan laat maar op zich wachten. Telkens wordt de einddatum verschoven. De raad accepteert het gelaten. Ook bij andere kwesties (zwembad, centrumplan) kan de wethouder wegkomen met de verwijzing naar een broedende kip die niet gestoord moet worden. Of het moet zijn dat de fracties achter de schermen worden geïnformeerd. Het politieke spel hoort in de openbaarheid plaats te vinden, voor het oog van de kiezers.

De coffeeshop, nog zo’n heikel onderwerp. De raad probeerde in een besloten overleg de criteria voor vestiging te versoepelen. De fracties kwamen er niet uit. Daarop besloot de burgemeester alles bij het oude te laten. Niemand die vervolgens met de vuist op tafel sloeg, hoewel een meerderheid voorstander is van twee coffeeshops.

Natuurlijk is de speelruimte van de raad beperkt, met decentralisaties en bezuinigingen die vanuit Den Haag worden opgelegd. De ruimte die er is, wordt echter niet optimaal gebruikt.

 

Absoluut geen nieuw schandaal

door Chiel Timmermans e-mail: c.timmermans@ed.nl

ANALYSE COLLEGE

HELMOND - Wethouder Frans Stienen was een jaar geleden nog de man waar alles om draaide in het college. Hij ontfermde zich over de erfenis van de afgetreden Peter Tielemans en verving Jan van den Heuvel toen die door ziekte uit de running was. Stienen hield zo’n beetje alle gemeentelijke ballen in de lucht.

Tot de verkiezingen kwamen, en een nieuw gemeentebestuur.

Nu is hij vijfde loco-burgemeester en heeft hij met ruimtelijke ordening en cultuur de portefeuilles die niemand anders wilde. Op eerstgenoemde worden enorme verliezen geleden, op het tweede moet flink worden bezuinigd. Steeds meer wordt Stienen overvleugeld door de twee jonge collega’s. Erik de Vries (35) en Paul Smeulders (27) hebben een paar maanden de tijd genomen om te wennen aan hun wethouderschap, maar lijken nu klaar voor een voortrekkersrol. Daarnaast werpt nieuwkomer Nathalie van der Zanden zich op als het sociale gezicht van het college. Zie hier de belofte van een nieuwe koers.

Daarvan is echter alleen nog maar een glimp te zien geweest, en wel op het gebied van armoedebeleid: in tijden van bezuinigingen is extra geld vrijgemaakt voor de armste Helmonders.

Verder tot nu toe geen uitgesproken koers. Neem de kwestie rond de Ruit. Het college trok eerst de beloofde bijdrage van 6,7 miljoen in, maar steunde een halfjaar later toch de komst van de weg tussen Beek en Donk en Eindhoven. Daar staken de coalitiepartijen (!) SP en GroenLinks vervolgens alsnog een stokje voor. Ook in het geval van de Cacaofabriek ontbreekt duidelijk beleid. Die blijkt nog niet de culturele hotspot zoals de gemeente die voor ogen had. Er kwam extra geld op tafel en er werden maatregelen aangekondigd. Een half jaar later is nog steeds onduidelijk wat wordt gedaan om de cultuurtempel vlot te trekken. Dat laatste lijkt ook te maken te hebben met een ander, wel heel helder, beleid van het college: het beperken van imagoschade. Want als er iets is geleerd van het vorige college dan is het wel het voorkomen van een ‘Tielemansje’. De voormalige wethouder is gestruikeld over gedeclareerde taxiritten naar de kroeg. Een stortvloed aan negatieve publiciteit was het gevolg. Dat nooit meer, moet het nieuwe college hebben gedacht.

Om elke verleiding tot fouten te voorkomen werden de portefeuilles al zo verdeeld dat er altijd twee wethouders verantwoordelijk zijn voor één onderwerp. Ze kunnen elkaar corrigeren, niemand runt nog langer zijn eigen toko. En mocht er toch een schandaal dreigen, dan wordt dat binnenskamers gehouden. Een logische reactie.

Toch lijkt het college daarin te ver te zijn doorgeschoten. Onderwerpen die ook maar enigszins gevoelig liggen worden nauwelijks of pas op het allerlaatste moment gedeeld. En al helemaal niet in het openbaar. Over de stand van zaken rond de Cacaofabriek, het centrumplan en misstanden bij de Stadswacht werden de politieke partijen bijvoorbeeld bijgepraat op besloten bijeenkomsten. Voorkomen van imagoschade dreigt daarmee ten koste te gaan van de transparantie. En dat past niet bij een nieuwe koers.

Uit: Eindhovens Dagblad 6 januari 2015

U bent hier