h

Lonneke Maráczi (1965)

Zolang ik stemrecht heb stem ik al op de SP en in 2002 ben ik lid geworden. Toen mij gevraagd werd of ik meer wilde doen dan alleen maar folderen overviel me dat even, maar eigenlijk was de timing wel perfect. Ik liep namelijk al langere tijd rond met de gedachte dat ik niet langer langs de kant wilde staan maar ook daadwerkelijk mijn steentje bij wilde dragen voor een sociale maatschappij. En nu sta ik dus, na de cursus “Lokale Politiek” gevolgd te hebben, op nummer 7 van de verkiezingslijst.

In deze tijd van “ieder voor zich” en waar het voor veel mensen steeds moeilijker wordt om zich te handhaven in deze verharde maatschappij zet de SP zich in voor een sociaal, eerlijk beleid waarbij de menselijke maat voorop staat. Hier kan ik me helemaal in vinden en wil me daar dan ook graag voor inzetten.

Na de MAVO heb ik de opleiding bejaardenzorg gedaan. Ik heb ongeveer 20 jaar in een verzorgingshuis gewerkt. Het werk was wel zwaar maar ook erg bevredigend en ik deed het dan ook met liefde en plezier. Door alle veranderingen en bezuinigingen kon ik mijn werk niet meer naar mijn eigen tevredenheid uitvoeren en kon ik het gewoon niet meer opbrengen. Naar mijn idee draaide alles om geld en tijd en niet meer om het welzijn van de bewoners. Met pijn in mijn hart heb ik helaas de beslissing moeten nemen om met dit werk te stoppen. Ik ben bang dat gezien de huidige ontwikkelingen de menselijke maat in de zorg nog verder te zoeken is. Voor de gemeentes ligt nu de “schone” taak om het beleid van Den Haag uit te gaan voeren. Graag ga ik samen met de SP de uitdaging aan om dit op een zo sociaal mogelijke manier aan te pakken.

Van 2006 tot 2013 heb ik een administratieve functie gehad. Na een reorganisatie ben ik begin 2013 in de WW beland. Helmond heeft een erg groot percentage werklozen waarvan ik er dus ook eentje ben. Uit ervaring weet ik hoe frustrerend het is om elke maand te moeten solliciteren terwijl de banen nou niet echt voor het oprapen liggen. Op alle sollicitaties die ik in het afgelopen jaar gedaan heb, ben ik direct afgewezen en nog nooit uitgenodigd voor een sollicitatiegesprek.

De werkloosheid in Helmond moet volgens mij eens goed onder de loep worden genomen. Ook de rol van het UWV kan naar mijn idee wel wat veranderd worden. In deze moeilijke tijd zouden ze bijvoorbeeld best wat soepeler en reëler om kunnen gaan met de sollicitatieplicht.

Al doet mijn achternaam anders vermoeden, ik ben geboren en getogen in Helmond. Mijn vader is in 1956 als Hongaarse vluchteling naar Helmond gekomen. Het belang van vrijheid van meningsuiting en individuele vrijheid is me dan ook met de paplepel ingegoten.

Ik woon met veel plezier, samen met mijn levenspartner Antonio en mijn twee honden Joep en Jaap, in de Bloemenbuurt. Vanuit ons raam kijk ik zo op het Hortensiapark. Een mooi stukje groen waarvan ik dan ook elke dag geniet. Natuur en dieren spelen een belangrijke rol in mijn leven.

Ik hoop van harte dat we de komende jaren in Helmond een mooie, sociale tijd tegemoet kunnen gaan waarbij de Helmonder centraal komt te staan. Aan mij zal het in ieder geval niet liggen!

U bent hier